Bio

Simen de Jong is een zondagskind. Hij werd op zondag 17 mei, 1942, geboren in een bedstede te Wanswerd. In aanwezigheid van een gedrogeerde arts die te diep in zijn glaasje had gekeken (hij wankelde naar binnen, zijn fiets onderweg in een sloot gerold…) was zijn vader (toen plaatselijk onderwijzer, later leraar, schrijver, spreker en vooral veelkunner: E.S. de Jong*) de hele nacht met een knijpkat in de weer om enig licht te maken in de benauwde ruimte waarin zijn moeder, Trijntje Sterk, nog onervaren een zware klus die lange pijnlijke uren duurde, moest zien te klaren. Er zouden nog 7 kinderen volgen, twee stierven jong.

Simen de Jong groeide op in Bolsward en ging in Sneek naar het Chr. Bogerman Lyceum. Door het strenge regime van een tot rector gepromoveerde oud-militair  werd hij van school gestuurd en kwam hij ongewild op de Chr. Kweekschool terecht, een opleiding voor onderwijzers. Na het behalen van de Volledige Bevoegdheid moest hij in militaire dienst. Al gauw bleek zijn ongeschiktheid: hij wilde niet leren schieten en maakte in zijn bejegening naar anderen geen onderscheid tussen soldaat en generaal.

Na onderwijs- en hotelwerk in Engeland, studeerde hij twee jaar sociale wetenschappen in Groningen (kandidaats), maakte een reis door de Sovjet Unie en het verre Oosten, studeerde erna twee jaar voor zijn doctoraal aan de Universiteit van Amsterdam, deed ettelijke vervolgstudies en was actief bij verschillende (politieke en universitaire) revoltes.

Hij was onder meer in dienst bij de alternatieve jeugdzorg (het JAC te Amsterdam), bracht namens het betreffende ministerie (C.R.M.) in een landelijk onderzoek de bestaande instellingen t.b.v. de alternatieve geestelijke gezondheid in kaart, en namens de betreffende Staatscommissie werd hij landelijk coördinator voor het vluchtelingenwerk, voornamelijk t.b.v. de Latijns Amerikanen. Hij deed onderzoek, journalistiek werk en maakte tussendoor maandenlange reizen. Namens de Oranjevrijstaat zat hij twee Kaboutertermijnen in de Amsterdamse gemeenteraad.

Simen de Jong is weduwnaar, hij heeft drie kinderen en woont in Amsterdam.

*Simen de Jong schreef in 2001 een In Memoriam over zijn vader: Gooibergpers, Bussum, ISBN 90.72184.35.1

e-Mail: simendejong@gmail.com

Greep uit de oude doos

Mexico Moordstad 1968

Zwartboek Maagdenhuis

Zwartboek Maagdenhuisbezetting 1969

Verweer Maagdenhuisbezetting 1969

Iene miene mutte is de baas, afdeling gedragsleer, UvA, 1970
met Fons Schrijvers, instituut v. clinische en industriële psychologie, Utrecht

In- en uitgaande post: Brief aan Reve

---

Mijn lieve Knut,

Langer dan een halve eeuw geleden,
weet je nog op die eindeloze zee?
Jij als stuurman en ik een lichtmatroos…
Nooit werd het anders dan destijds:
wateren waaiden hoog, wij overleefden.

Toen samen met je maten, Uta en haar man,
hij ging je voor naar waar jij nu bent gevaren.
Wij, eenlingen op die zwalkende levensboot,
staarden in elkaars onzekere ogen:
jij mijn lieve zielepoot, en ik de jouwe.

Troostend leegden we samen ons gemis
in de poel van te vergeten dingen.
Nooit verloren we elkaar uit het oog
wekten zelfs vreugde in verlangd geluk
dat ons toeviel met geliefde en haar vrucht.

Nog eenmaal wilde jij naar mij komen
om weer dorp en stad te snuiven waarin ik woon
maar moe geworden… zwak en ziek: er
stormde leed in jou. Ik wou hetzelfde:
je nog één keer omarmen maar… deed het niet.

Hoorde in jouw haven je laatste woorden van vaarwel,
ze zalfden me met vrede, woelen eeuwig in mijn hart.
Dank mijn dierbare voor je leven, met je ogen op d’ einder…
Ja, ik zie ze ook, die stille smetteloze zwanen
Net nog nabij in onze sloot, nu zeilend naar heel ver heen.

Mein lieber Knut,

Vor mehr als einem halben Jahrhundert
Erinnerst du dich an dieses endlose Meer?
Du als Maat und ich als einfacher Seemann…
Es wurde nie anders als damals:
Wasser blies hoch, wir überlebten.

Dann mit deinen Kumpels, Uta und ihrem Mann,
er ist dir vorausgegangen, wohin du jetzt gesegelt bist.
Wir Einzelgänger auf diesem treibenden Boot des Lebens,
starrten sich in die unsicheren Augen:
du meine liebe Seelenpfote, und ich deine.

Tröstend leerten wir gemeinsam unseren Verlust
im Pool der Dinge zum Vergessen.
Wir haben uns nie aus den Augen verloren
sogar Freude am ersehnten
Glück erweckt
die mit Geliebten und ihrer Frucht auf uns gefallen ist.

---

Wandeling

Langs de zee over lijnen die golven laten
in het zand -een doorlopend gaan en komen-
zwalken we op zoute voeten in het zweet,
onder onze parasol met onwillige baleinen.
Hier geen schelp noch kwal, wel wier, bruinig
ontgroende slierten van losbandigheid.
De wind laat in zijn ruis roepen achter en
bromt nog met woeste uithalen die landszij
deuren doen klapperen en ramen sluiten.
Een visserman graaft zijn mand in een gat,
toont ons zijn vangst van zes zilverlingen,
de vinnen bloemig langs hun schubben,
oogjes toe, zijn avondmaal.
Verderop vieze man die zijn lid uitdraagt
wijl hij ons vrouwen doet schrikken onder
parasols waaruit onwillige baleinen steken.

Oetie
(warm tokkelend snaarinstrument)

---

Deze uitgave (in het Nederlands met Engelse vertaling van Trevor Scarse) verschijnt bij
De Gooibergpers te Bussum.

Lentes Liefdesvrucht preview

Lentes Liefdesvrucht Engels preview

Lentes Liefdesvrucht in het Frans
Vertaald door Leendert Zoutewelle

Verkrijgbaar vanaf 3e week januari 2021