Bio
Simen de Jong is een zondagskind. Hij werd op zondag 17 mei, 1942, geboren in een bedstede te Wanswerd. In aanwezigheid van een gedrogeerde arts die te diep in zijn glaasje had gekeken (hij wankelde naar binnen, zijn fiets onderweg in een sloot gerold…) was zijn vader (toen plaatselijk onderwijzer, later leraar, schrijver, spreker en vooral veelkunner: E.S. de Jong*) de hele nacht met een knijpkat in de weer om enig licht te maken in de benauwde ruimte waarin zijn moeder, Trijntje Sterk, nog onervaren een zware klus die lange pijnlijke uren duurde, moest zien te klaren. Er zouden nog 7 kinderen volgen, twee stierven jong.
Simen de Jong groeide op in Bolsward en ging in Sneek naar het Chr. Bogerman Lyceum. Door het strenge regime van een tot rector gepromoveerde oud-militair werd hij van school gestuurd en kwam hij ongewild op de Chr. Kweekschool terecht, een opleiding voor onderwijzers. Na het behalen van de Volledige Bevoegdheid moest hij in militaire dienst. Al gauw bleek zijn ongeschiktheid: hij wilde niet leren schieten en maakte in zijn bejegening naar anderen geen onderscheid tussen soldaat en generaal.
Na onderwijs- en hotelwerk in Engeland, studeerde hij twee jaar sociale wetenschappen in Groningen (kandidaats), maakte een reis door de Sovjet Unie en het verre Oosten, studeerde erna twee jaar voor zijn doctoraal aan de Universiteit van Amsterdam, deed ettelijke vervolgstudies en was actief bij verschillende (politieke en universitaire) revoltes.
Hij was onder meer in dienst bij de alternatieve jeugdzorg (het JAC te Amsterdam), bracht namens het betreffende ministerie (C.R.M.) in een landelijk onderzoek de bestaande instellingen t.b.v. de alternatieve geestelijke gezondheid in kaart, en namens de betreffende Staatscommissie werd hij landelijk coördinator voor het vluchtelingenwerk, voornamelijk t.b.v. de Latijns Amerikanen. Hij deed onderzoek, journalistiek werk en maakte tussendoor maandenlange reizen. Namens de Oranjevrijstaat zat hij twee Kaboutertermijnen in de Amsterdamse gemeenteraad.
Simen de Jong is weduwnaar, hij heeft drie kinderen en woont in Amsterdam.
*Simen de Jong schreef in 2001 een In Memoriam over zijn vader: Gooibergpers, Bussum, ISBN 90.72184.35.1
e-Mail: simendejong@gmail.com
Greep uit de oude doos
Zwartboek Maagdenhuisbezetting 1969
Verweer Maagdenhuisbezetting 1969
Iene miene mutte is de baas, afdeling gedragsleer, UvA, 1970
met Fons Schrijvers, instituut v. clinische en industriële psychologie, Utrecht
In- en uitgaande post: Brief aan Reve
Actueel
Yn libben skûlet dea
Asto myn leafste bist
Treast yn myn bestean
Do as myn lytste skynst
Yn ’t begjin fan ús gea
It hert klopje litst en dei
En dei grutter wurdst
Dan is der neat ferlern
Oan ‘e ein fan ús gean
Ynstopje foar eltse nacht
Beglimkje betutsje aaie
Fredich deljaan op ‘e side
Soarch foar dy myn leaf
Mar yn dizze widze fûn ik
Moarns gjin libben mear
Sjoch de blommen komme
Ut ‘e knop en skine bliid
Noch efkes en de bijkes
Sobje fan it nektarswiet
Wol yn’t libben as elkenien
Lokkich wêze mei myn diel
Frou leit noch sêft te sliepen
Bern doarmje yn harren dream
Dochs by it earste ljocht sko ik
De tekkens fansiden en stean
Rjocht op it âlde kâlde swilk
Om de nije dei te klearjen
Mar mierke glied fan teeglêsrâne
Mei jûkjend wjok yn slokterm del
No earst it fjoer yn kachelpot
In lyts flamke is genôch as foer
Mei houtsjes út ‘e âlde kokenflier
Dan nei de pomp om wat wetter
Oer myn noch dampjend liif
It boesgroen leit ûnder de stoel
Justerjûn it himd noch op ‘e tafel
Hommeles gong it en no is alles ree
Bûten ljochtet troch de gerdinen al
It wyt dat deldwarrelet en wyn
Noasket om ‘e hûs en siicht deryn
Leafste waarm noch yn har widze
Mar wierheit hat wol tolve kanten
Mearfâldich as libben in poppe lyts
Misgefoel út ‘e aard fan wêzen
Is libjend net wat giet ferlern
As wurden fan in boek tegearre
Wurde minsken harren sels in oar
Yn fermiddens fan frjemde tekens
Ferbjustere as bern by in ticht spoar
Hingje âlden fan smerten by inoar
Wannear’t hja yn ‘e widze net mear
De frucht fan harren leafde fine
Samar west wat libbe út ‘e tiid
Dat dit oerwaait yn dizze wrâld
Gjin herteklop in panysk barren
Mar skûljend yn libben is de dea
Mei lok datsto no myn leafste bist
Uit: It ritme fan Rixt, geselecteerde gedichten van het Friese Dichterscollectief RIXT, uitg. Louise, okt. 2023
Mijn lieve Knut,
Langer dan een halve eeuw geleden,
weet je nog op die eindeloze zee?
Jij als stuurman en ik een lichtmatroos…
Nooit werd het anders dan destijds:
wateren waaiden hoog, wij overleefden.
Toen samen met je maten, Uta en haar man,
hij ging je voor naar waar jij nu bent gevaren.
Wij, eenlingen op die zwalkende levensboot,
staarden in elkaars onzekere ogen:
jij mijn lieve zielepoot, en ik de jouwe.
Troostend leegden we samen ons gemis
in de poel van te vergeten dingen.
Nooit verloren we elkaar uit het oog
wekten zelfs vreugde in verlangd geluk
dat ons toeviel met geliefde en haar vrucht.
Nog eenmaal wilde jij naar mij komen
om weer dorp en stad te snuiven waarin ik woon
maar moe geworden… zwak en ziek: er
stormde leed in jou. Ik wou hetzelfde:
je nog één keer omarmen maar… deed het niet.
Hoorde in jouw haven je laatste woorden van vaarwel,
ze zalfden me met vrede, woelen eeuwig in mijn hart.
Dank mijn dierbare voor je leven, met je ogen op d’ einder…
Ja, ik zie ze ook, die stille smetteloze zwanen
Net nog nabij in onze sloot, nu zeilend naar heel ver heen.
Mein lieber Knut,
Vor mehr als einem halben Jahrhundert
Erinnerst du dich an dieses endlose Meer?
Du als Maat und ich als einfacher Seemann…
Es wurde nie anders als damals:
Wasser blies hoch, wir überlebten.
Dann mit deinen Kumpels, Uta und ihrem Mann,
er ist dir vorausgegangen, wohin du jetzt gesegelt bist.
Wir Einzelgänger auf diesem treibenden Boot des Lebens,
starrten sich in die unsicheren Augen:
du meine liebe Seelenpfote, und ich deine.
Tröstend leerten wir gemeinsam unseren Verlust
im Pool der Dinge zum Vergessen.
Wir haben uns nie aus den Augen verloren
sogar Freude am ersehnten
Glück erweckt
die mit Geliebten und ihrer Frucht auf uns gefallen ist.
Noch einmal wolltest du zu mir kommen
die Stadt, in der ich lebe, wieder zu erschnüffeln
aber wurde müde … schwach und krank: äh
Trauer stürmte in dir. Ich wollte das gleiche:
dich noch einmal umarmen, aber… nicht.
Hörte in deinem Hafen deine letzten Abschiedsworte,
Sie haben mich mit Frieden gesalbt und für immer in mein Herz geworfen.
Danke mein Lieber für dein Leben, mit deinen Augen auf den Horizont…
Ja, ich sehe sie auch, diese stillen, makellosen Schwäne
Ganz in der Nähe in unserem Graben, segelt jetzt weit weg
Wandeling
Langs de zee over lijnen die golven laten
in het zand -een doorlopend gaan en komen-
zwalken we op zoute voeten in het zweet,
onder onze parasol met onwillige baleinen.
Hier geen schelp noch kwal, wel wier, bruinig
ontgroende slierten van losbandigheid.
De wind laat in zijn ruis roepen achter en
bromt nog met woeste uithalen die landszij
deuren doen klapperen en ramen sluiten.
Een visserman graaft zijn mand in een gat,
toont ons zijn vangst van zes zilverlingen,
de vinnen bloemig langs hun schubben,
oogjes toe, zijn avondmaal.
Verderop vieze man die zijn lid uitdraagt
wijl hij ons vrouwen doet schrikken onder
parasols waaruit onwillige baleinen steken.
Oetie
(warm tokkelend snaarinstrument)
De Gooibergpers te Bussum.
Lentes Liefdesvrucht Engels preview
Lentes Liefdesvrucht in het Frans
Vertaald door Leendert Zoutewelle
Verkrijgbaar vanaf 3e week januari 2021
Friese dichters en die van het eiland kwamen op Terschelling bijeen
11-13 september 2020
Zie voor verslag: website Rixt
Ferslach fan in kuier
Rjochtsom it hûs út
rûnen wy links in leane yn
en swalken oer âlde grûn
nei in heger plak wêr’t
yn it midden skiednis pronke.
In stoere toer mei syn skip
fan reade stiennen noege ús.
Hoewol de dei noch sneon
wie de doar foar wolkom iepen
en doarmen wy dêr fierder.
Sa skoan beheind waarden wy
troch de skientme fan sin en ienfâld
opnommen, ferbjustere fol betizing:
wa, wat libbe hjir, wat noch yn ús?
dit fregen we de frou dêr mei in kaai.
Sy wiisde nei rûnom de grêven.
Wy swalken wer links en rjochts,
oer smelle paden tusken de serken
seachen dy fan Doekens, Ruig en Cupido
âld en jong út ‘e tiid…, wy noch yn it no.
Skylge, 12-09-20, Folkshegeskoalle.
En de Friese dichters kwamen bijeen onder Feanhoop bij Drachten
3-8 augustus 2020
Zie voor verslag: Rixt – De Bui
In Oardelskonkje
Wy grutte minsken
binne ûnderweis
te fangen troch it lytse
wat ús fiert nei fierder
Woorden van wanhoop
Klote Corona
Ik wil niet met jou naar bed
Maar je luistert niet.
Laat na twaalven loopt
nog een rouwstoet noodlottig
vast in virus val.
Verderop stemmen
vogels hun zang meewarig
vluchten vlinders weg.
We sluiten ons op
Om elkaar niet voor altijd
Te moeten missen.
Foar Korona
Kloate Korona
Ik wol net mei dy op bêd
Mar do harkest net.
Let nei tolven al
Stroffelet noch in routôch
Fêst yn firus fal.
Fierderop stimme
Fûgels sangen meifielend
Flechtsje flinters fuort.
Wy slute ús op
Om inoar net foar jimmer
Misse te moatten.
Een impressie van presentatie Onderweg in 12 verhalen:
Herdenking 50 jaar Kabouters bij het Lieverdje, 15-9-2019 (foto’s Hilke Krohn):
In het knusse theater van Casablanca, Zeedijk 24, A’dam werd op donderdag 19 september 2019 het nieuwe boek (non-fictie) van Simen de Jong / Simen Oetie gepresenteerd: Onderweg in 12 verhalen.
Na een korte inleiding van de uitgever gaven Meindert Fennema, Roel van Duijn en Simen een reactie op het boek. Meindert en Simen troffen elkaar kortgeleden, ze wisselden teksten en vreesden niet elkaars kritiek. Roel en Simen kennen elkaar al van vóór de Oranjevrijstaat (1970). Beiden zaten als Kabouter in de gemeenteraad van Amsterdam. Het 1e verhaal Kabouters in Kopenhagen is een opwarmertje voor de herdenking van wat 50 jaar geleden (1970) Amsterdam in beroering bracht.
Deze 1e druk van het (geïllustreerde) boek kost € 19.50 en heeft het ISBN-nummer 978.90.72184.82.5.
Omslag Onderweg in 12 verhalen (PDF)